Een van de smerigste dingen die ik ooit heb gegeten is paardenbloem. Nu denk ik wel met zekerheid te kunnen zeggen dat het echt de smaak van de bloem zelf was die ik niet zo apprecieerde, maar het bloempje had de dubieuze eer op een veldje te groeien waar ook honden liepen. Of dat ook invloed heeft gehad op de smaak… Daar denk ik liever niet te diep over na.
Aan de reden van het eten van die paardenbloem ging heel wat vooraf. Spottend met de niet zo florissante toestand van onze tuin hadden vrienden mijn man en mij een ‘Eetbare plantenwandeling’ cadeau gedaan. Hoe makkelijk was het geweest om deze bon gewoon per ongeluk te laten verlopen… Maar wij lieten ons niet kennen en met frisse tegenzin liepen wij een paar weken later tezamen met een groepje ware natuurliefhebbers langs een smal natuurstrookje waarbij de conclusie was dat zo’n beetje alles in de natuur eetbaar is. Als ik eraan terugdenk, komt de bittere smaak van paardenbloem op mijn tong spontaan weer terug. Nee, ik geloof niet dat ik het eens ben met de conclusie dat alles wat je in de natuur vindt ook daadwerkelijk eetbaar is. Maar waar ik me absoluut wél in kan vinden is dat de natuur rijk is aan vele soorten kruiden en smaakmakers die onze maaltijden tot een ware smaakexplosie kunnen omtoveren (om even in termen van sterrenkoks te spreken).
Tijdens mijn spreekuren krijg ik regelmatig te maken met cliënten die het advies hebben gekregen minder zout te gebruiken. Zeker mensen die hun maaltijden al jarenlang op dezelfde manier bereiden hebben hier vaak moeite mee. Ik begin dan altijd met uit te leggen dat ze gewend zijn geraakt aan een zoute smaak en dat alles wat ooit aangeleerd is, ook weer af te leren is. Het kost even tijd, maar op den duur gaan de meeste mensen het eten met minder zout ook echt wel waarderen. Misschien zelfs nog wel meer, omdat de pure smaak van het product zelf veel meer naar voren komt als er geen bergen zout overheen gestrooid worden. Verder is het niet louter een kwestie van zout weglaten; het gaat er juist om dat smaak op een andere manier wordt toegevoegd aan de maaltijden. En gelukkig is er op dat gebied volop keus. Gedragsverandering is altijd lastig en het is mens-eigen om weerstand te bieden hiertegen. Maar hoe leuk is het om iemand een paar weken later op je spreekuur terug te zien en te horen over nieuwe, smaakvolle gerechten die bereid zijn zonder zout maar in plaats daarvan met allerlei kruiden waar ze voorheen misschien zelfs nog nooit van hadden gehoord! Ik leer op dat vlak nog altijd bij… Cliënten die enthousiast zijn over hun nieuwe creaties delen die graag met mij in de spreekkamer. Ik zou er zo een kookboek over kunnen schrijven! Wat dat betreft heb ik soms best een dankbaar beroep. Ik pak iets ongezonds van cliënten af, maar mensen die een beetje tijd en energie willen steken in een nieuwe leefstijl krijgen er hele smakelijke maaltijden voor terug.
Overal in de natuur zijn smaakmakers te vinden. Toch houd ik het zelf liever bij een kruidenhoekje in een (inmiddels ietwat opgeknapte) hondenvrije tuin. Bon appetit!
