Zoals je waarschijnlijk wel weet zijn er heel veel mensen met steunkousen, wordt hiervoor de thuiszorg veelvuldig ingeschakeld en iedereen die ze wel eens heeft gebruikt weet hoe ‘onhandig’ strak ze zitten. Dit heeft natuurlijk wel een doel en dat is compressie. Wat veel mensen niet weten is dat het jarenlang dragen van steunkousen vaak geen enkele zin heeft. Terwijl het een enorme fysieke belasting is voor de ‘drager’ en de ‘aantrekker’. Het aantrekken van deze kousen is voor een gezond persoon al een soort strijd. Laat staan als je oud en hulpbehoevend bent. Door de hoge elasticiteit en druk die de kous geeft is het echt een zware beproeving. Als je dit zelf niet meer kunt dan komt de thuiszorg hiervoor bij je langs.
Een paar jaar geleden kwamen er hulpmiddelen op de markt en daardoor kunnen heel veel cliënten zelf de steunkous aan- en/of uittrekken. En op zo een manier dat het niet ten koste gaat van nek, schouder, rug en pols zoals bij het aantrekken van een steunkous zonder hulpmiddel. Een succesvolle win-win actie zou je denken! Helaas…………….. De zorgverzekeraars vergoeden het hulpmiddel vaak niet of niet het juiste hulpmiddel (je zou er immers iets aan kunnen hebben…). Of toch wel, maar bij een andere leverancier waar geen relatie mee is. In veel gevallen kan een verzekeraar niet uitleggen waarom we met elkaar betere zorg zouden gaan verlenen tegen lagere kosten, doet vervolgens niets en wijst de vergoeding van een hulpmiddel af.
De voordelen van de inzet van een hulpmiddel op een rijtje: de thuiszorg hoeft niet meer langs te komen (minder personeelskosten: goedkopere zorg), de cliënt kan het verantwoord zelf (stimuleren zelfredzaamheid: langer thuis) en de cliënt is niet afhankelijk van het tijdstip van de thuiszorg, met als risico dat bij het te laat aantrekken van de kous(en) de benen zo opgezet zijn, dat de kous geen werking meer heeft en het een zeer pijnlijke exercitie wordt (beter kwaliteit van zorg: gezondheidswinst). Het kromme is dat een hulpmiddel niet wordt vergoed en daarnaast lopen de wijkverpleegkundigen die een hulpmiddel willen inzetten vast in het woud van regels. Daarnaast vergoeden ze wel de zorg die wij leveren.
Conclusie: ze vergoeden wel onze medewerkers die 2x per dag langs komen om de kousen aan en uit te doen, maar bieden geen oplossing die de cliënt in staat stelt het zelf te doen en onze medewerkers de ruimte geeft om meer cliënten te ondersteunen die wel op onze aanwezigheid moeten vertrouwen. Onze cliënten zijn nu dus gedwongen om een hulpmiddel zelf te betalen zodat ze geen zorg van ons krijgen en wij mogen dit gesprek aan gaan. Snapt u hem nog? Dit is te vergelijken met een autodealer die tegen je zegt: de winterbanden wisselen is gratis, maar u kunt het ook zelf, daarvoor hoeft u alleen deze krik te kopen voor 100 euro. Hoeveel mensen kiezen dan voor de krik? En wat doen wij? Wij leiden in de zorg nu mensen op om de krik van 100 euro verkocht te krijgen. Denk daar maar eens over na.
Wij bij TWB gaan het helemaal anders doen, binnenkort gaan wij geen steunkousen meer aantrekken, want onze cliënten kunnen dit zelf. En wij gaan het gesprek niet aan, maar de professional die daarvoor geleerd heeft en waarbij het hulpmiddel vergoed wordt: de ergotherapeut. Zodra een steunkous is aangemeten, krijgen de cliënten de vraag of ze hulp nodig hebben bij het aantrekken. Kun je dit (nog) niet zelf? Dan wordt je door de leverancier doorverwezen naar een ergotherapeut. Deze kijkt welk hulpmiddel bij je past en leert je ermee oefenen. Lukt het echt niet met een hulpmiddel? Dan komen onze medewerkers met alle liefde bij u dagelijks de steunkousen aan- en uittrekken (met een hulpmiddel dat wordt vergoed en waardoor zij ook minder belast worden). Dat is pas win-win en levert vooral tevreden cliënten op die ons (nog) niet nodig hebben en tevreden medewerkers die minder zware handelingen hoeven te doen. O ja, en hierdoor kunnen wij weer andere cliënten helpen die onze zorg zo hard nodig hebben.
Dat is pas innovatie. Zelf als het kan, helpen als het moet en de juiste zorg op de juiste plek. Hiervoor zijn geen robots, knuffel zeehondjes en hologrammen nodig. We zijn in de gezondheidszorg zo ver afgegleden van waar het wezenlijk om draait. Zijn gewend om alleen techniek, robots en e-health te zien als innovaties. Terwijl de echte winst ligt in het gebruiken van gezond verstand en handelen vanuit een echte intrinsieke motivatie om het anders en beter te willen doen, binnen een schaal die we zelf kunnen beïnvloeden. Dus wat ga jij vandaag doen om de wereld voor jouw cliënt anders te maken?
