Als we begin 2020 hadden geweten dat de coronacrisis ruim anderhalf jaar zou aanhouden, en we zijn er natuurlijk nog steeds niet helemaal, dan weet ik niet of we dat zonder al teveel protest hadden volgehouden. Nu zijn we van de ene golf in de andere gerold met steeds de hoop dat onze wereld daarna toch wel weer ‘normaal’ zou worden. Uiteindelijk werd deze hoop werkelijkheid en kwam daar dan toch, in mijn beleving vrij plotseling, dé persconferentie waarin aangekondigd werd dat de meeste maatregelen niet meer nodig waren. Wat hebben we er lang naar uitgekeken, eindelijk kunnen we weer net zoveel mensen uitnodigen als we willen en dat is zó fijn. Hoewel er ook voordelen aan deze restricties zaten. Je kon immers legitiem mensen buiten de deur houden onder het mom “tja, sorry, we mogen er maar drie…” We kunnen weer uit eten, sporten, naar festivals, je wordt geacht het winkelwagentje gewoon weer met een muntje van het slot te halen en de desinfecterende handgel bij de ingang is in veel winkels alweer verdwenen. Vakantie is nog wel een dingetje. Zolang je in eigen land blijft is het geen probleem. Maar als je naar het buitenland wilt, dan komen er allerlei kleurcodes, PCR-testen, vaccinaties en QR-codes bij kijken. En als je die chaos bedwongen hebt dan is het de vraag of het land van jouw bestemming, jóu wel wil ontvangen. Het mondkapje mag op de meeste plaatsen weer af, mits anderhalve meter afstand, en dat is toch even wennen. Bij mensen die ik ‘pre-corona’ heb leren kennen, en dat zijn er best veel, denk ik steeds iets vreemds te zien, totdat ik me besef dat ik voor het eerst hun totale gezicht zie. Er zijn plannen om nog meer maatregelen te schrappen en dat baart me wel zorgen. Want waarom zou je het regelmatig wassen van je handen en het niezen en hoesten in de elleboog in hemelsnaam afschaffen? Het is al erg genoeg dat dit blijkbaar niet tot het oude normaal behoorde, laat het dan alsjeblieft tot het nieuwe normaal gaan behoren.
Maar wat is het nieuwe normaal dan eigenlijk? Ik heb het even gegoogeld en de term is sinds 2001 al een begrip (aldus De Taalbank) en betekent dat er een nieuwe realiteit ontstaat, vaak na een schokkende gebeurtenis (in 2001 was dat 9/11), en aan de gevolgen daarvan moeten we nog wennen. Kijk, en daarin kan ik me nu helemaal vinden. Een jaar geleden kreeg ik de diagnose borstkanker met uitzaaiingen in de okselklieren. Dat kun je best een schokkende gebeurtenis noemen en na alle behandelingen, die niet geheel zonder complicaties en niet altijd met het gewenste resultaat zijn verlopen, moet ik nu dus wennen aan mijn nieuwe realiteit. Zo lopen bekenden me tegenwoordig regelmatig straal voorbij. Mijn kapsel is namelijk door de chemo niet meer wat het geweest is, waardoor ze me niet meer herkennen (ik hoop tenminste dat dit de reden is). Maar goed, dat is hopelijk van tijdelijke aard en met een mondkapje op was het nog veel erger dus ik ga al vooruit. Meer gewenningsproblemen heb ik met mijn lichaam dat totaal anders reageert dan een jaar geleden en eigenlijk niet meer wil meewerken aan wat ik ervoor in gedachten heb. Wat een jaar geleden heel gemakkelijk ging, kost nu heel veel bloed, zweet en soms ook tranen. Maar ook dat zal de komende tijd nog verder verbeteren. Hetgeen waar ik het meeste aan moet wennen is dat er een bepaalde mate van onzekerheid en dreiging in mijn leven is geslopen. Pijntjes zijn ineens verontrustend en het onbezorgde is er vanaf. Maar mijn ambitie is gebleven en in mijn nieuwe normaal ga ik de komende tijd mijn werkzaamheden weer voorzichtig oppakken en eraan wennen dat niets vanzelfsprekend is. Er zijn weliswaar beperkingen, maar ik ga vooral kijken naar wat nog wel mogelijk is.
We weten inmiddels als geen ander dat onze wereld er van de ene op de andere dag totaal anders uit kan zien. Ik hoop dat we nu even de tijd krijgen om te wennen, op adem te komen en energie op kunnen doen voor de uitdagingen die ons ongetwijfeld in het nieuwe normaal te wachten staan. Fijne zomer en (eindelijk!) tot ziens!
PS Ik wil graag iedereen bedanken voor de enorme hoeveelheid kaarten, appjes, mailtjes, bloemen, chocolade, telefoontjes, boeken, andere verrassingen en ‘coronaproof’ bezoekjes die wij het afgelopen jaar mochten ontvangen. Jullie steun heeft enorm geholpen om deze periode goed door te komen.
