De wereld staat in brand. Je kunt geen gesprek meer voeren zonder dat het woord “corona” erin voorkomt. Boodschappen doen is veranderd in een ingewikkelde expeditie, naar een bouwmarkt gaan is eigenlijk ‘not done’ en we moeten het toch zeker niet in ons hoofd halen om met mooi weer naar het strand te gaan! Ook al ben je niet ziek, corona treft iedereen. De focus op het voorkomen en behandelen van coronabesmettingen is enorm en dat is logisch. Maar tegelijkertijd zie ik het voor mijn ogen gebeuren: Een sluipmoordenaar die actief is en ongestoord zijn gang kan gaan omdat de focus elders ligt: ONDERVOEDING. “En iedereen keek de andere kant op…”
Ook voor ons diëtisten is het wennen. Waar het contact normaal gesproken begint met een stevige handdruk en een vriendelijke glimlach, is dat nu vervangen door beeldbellen en telefonische consulten. De kwetsbare ouderen die we normaliter aan huis bezoeken, worden nu veelal telefonisch begeleid via een mantelzorger. Het is allemaal prima te doen, maar ik mis het menselijke contact enorm. En dat gebrek aan contact ten grondslag ligt aan een hoop ellende, wordt me met de dag duidelijker.
Gisteren nog: Ik kreeg de dringende vraag om met enige spoed contact op te nemen met een meneer die al bij mij in zorg was, maar die in korte tijd een flinke jas had uitgedaan en slecht voor zichzelf zorgde. Toen ik hem telefonisch sprak, bleek er nog veel meer aan het licht te komen: Stress omdat zijn ritme doorbroken was nu de dagbegeleiding gesloten was, benauwdheid omdat hij door deze stress meer was gaan roken, ruzies met zijn kinderen, angst om naar buiten te gaan, schaamte om hulp in te schakelen… Gevolg was dat meneer al 3 weken op niet veel meer bleek te leven dan brood (dat hij nog in de diepvries had liggen) met jam. Het sluiten van de dagbegeleiding als gevolg van de coronacrisis had een kettingreactie aan gevolgen op gang gebracht, met als resultaat dat meneer binnen een paar weken tijd zowel mentaal als fysiek ernstig verzwakt was geraakt.
Dit is geen geval op zich, het was al de derde cliënt deze week met een soortgelijk verhaal. We worden massaal gewaarschuwd goed te blijven bewegen en gezond te eten om deze coronatijd zo goed mogelijk door te komen. Maar de ondervoeding die zich achter de hermetisch gesloten voordeur afspeelt, blijft veelal onzichtbaar. Deze kwetsbare mensen worden indirect keihard geraakt door het coronavirus. Het blijft enorm belangrijk hier met zijn allen alert op te zijn! Bij TWB heb ik het geluk te kunnen werken in een team met wijk- en gespecialiseerd verpleegkundigen waardoor we korte lijntjes hebben, met elkaar kunnen overleggen waar nodig en direct kunnen doorverwijzen. Ik denk dat wij op die manier een groot deel van de risico cliënten er wel uit kunnen halen. Maar ik vrees voor alle kwetsbare mensen in onze samenleving – jong of oud – die er alleen voor staan.
Blijf om je heen kijken, informeer eens hoe het gaat met de buren. We moeten afstand houden om corona te bestrijden, maar elkaar wel – op afstand dus – blijven benaderen om eenzaamheid en alle gevolgen daarvan zoveel mogelijk tegen te gaan!
